Polonez 2000 Rally – z laminatowymi elementami nadwozia, homologowany w grupach: IV, II, B, z silnikiem o mocy 170–210 KM w zależności od wersji; samochód posiadał między innymi układ napędowy Colotti ze szperą wałeczkową i kłową skrzynią biegów oraz silentblocki systemu uniball. Samochodem tego typu po raz pierwszy w historii polska załoga wywalczyła punkty w klasyfikacji generalnej WRC (1980r Rajd Portugalii). Niestety, do naszych czasów nie zachował się ani jeden egzemplarz. Dzisiaj można podziwiać jedynie mniej czy bardziej dokładne repliki Poloneza 2000 Rally Polonez 2000 Turbo – rok 1984, nadwozie Coupé lub 5 drzwiowe (jeden egzemplarz), nigdy nie otrzymał homologacji. Samochód startował na podstawie dopuszczenia PZM w Mistrzostwach Polski, wsławił się m.in. pobiciem rajdowego Audi 80 Quattro w równoległym wyścigu po torze owalnym na którym uzyskał przewagę już po połowie okrążenia. Polonez 1500/1600 "Gravel Champion" gr. A i N – poprzednik 1500 Turbo. Był punktem odniesienia przy konstruowaniu nowej wersji. Polonez 1600C został wystawiony tylko jeden raz do rajdu rangi WRC, był to Rajd Akropolu 1986. Załoga Bublewicz/Żyszkowski zajęła wtedy drugie miejsce w klasie. W bloku wschodnim podczas rajdów o mieszanej nawierzchni Polonezy 1600C znane były z tego że systematycznie przegrywały odcinki asfaltowe natomiast uzyskiwały dużą przewagę na szutrze. Polonez 1.5C Turbo "Turbostękacz" lub "Żelazny Deszcz" gr. A o mocy 190 KM i gr. N o mocy 105 KM – homologowane w 1986 roku turbodoładowane rajdowe Polonezy 1,5 znane z charakterystycznego "stękania" zaworu upustowego i eksplozji układów turbodoładowania. Polonez 2500 Racing – "Stratos" lub "Stratopolonez" – wersja wyścigowa, zamiast podłogi Poloneza zastosowano ramę Lancii Stratos, na której centralnie umieszczono silnik V6 o pojemności 2,4 l i mocy 260 KM, znany z Ferrari Dino czy Lancii Stratos, ale dzięki zabiegom polskich konstruktorów, którzy wyposażyli silnik w podciśnieniowy układ wydechowy, poprawiono jeszcze włoską jednostkę napędową ostatecznie osiągając moc 285 KM. By przenieść taką moc na jezdnię użytko tylnych opon o szerokości 350 mm. W celu zapewnienia silnikowi odpowiedniego chłodzenia, a jednocześnie by dociążyć przód samochodu wykorzystano chłodnicę od Stara, która umieszczona została ona pod maską, w miejscu standardowego silnika. Zawieszenie i hamulce zaadaptowano w całości z Lancii Stratos. Przednia maska i tylna klapa zostały wyposażone we wloty powietrza poprawiające cyrkulację. Po bokach nadwozia, przed fabrycznymi wywietrznikami, umieszczono wloty powietrza do komory silnika. We wnętrzu zastosowano trójramienną, sportową kierownicę oraz zmodyfikowaną deskę rozdzielczą. Samochód rozpędzał się do 230 km/h w zależności od zastosowanych przełożeń, natomiast przyśpieszenie do 100 km/h wynosiło według obserwacji około 5 s. Polonez Caro (FSO Prima) 1,4 GLI 16v – samochód został wyposażony w silnik 1,4 GLI 16v firmy Rover z wielopunktowym, elektronicznym wtryskiem paliwa o mocy 125 KM, pozwalał on rozpędzić samochód do 205 km/h, przyśpieszenie 0–100 km/h zajmowało około 8 s. Masa własna pojazdu wynosiła 925 kg. Nadwozie zostało zmodyfikowane zgodnie z wymogami FIA. W samochodzie zamontowano również automatyczne zabezpieczenie przeciwpożarowe. Pojazd używany był tylko w Holandii, został przygotowywany z inicjatywy tamtejszego importera www.wikipedia.pl